Condé-sur-Iton, een klein dorpje op 3 km van Breteuil-sur-Iton, staat bekend om zijn kastelen, om het huis van Pablo Neruda maar ook om zijn "Natuurlijke Ruimte van de Oven".

Inderdaad, eind oktober 2015, a Gevoelig natuurgebied werd ingehuldigd in Condé-sur-Iton. Na 18 maanden werk is de "oude Condé-vijver" definitief verdwenen, zodat de Iton-rivier zijn oorspronkelijke bedding kan vinden. Dit kolossale werk resulteerde ook in de creatie van een vispassage en de ontwikkeling van paden voor het publiek, waardoor deze ruimte een ideale plek is voor vissers en wandelaars.

Op deze mooie novemberdagen, wanneer de natuur versierd is met de glinsterende kleuren van de herfst, heb ik zin om te gaan wandelen. Tussen ongeveer dertig korte wandelcircuits in de omgeving, mijn keuze is die van de “Fourneau de Condé” uit Condé-sur-Iton.

Halverwege de ochtend geeft de thermometer 14°C aan en heeft de zon moeite om door de wolken te breken die de lucht een melkachtig aanzien geven. Hier en daar blijven enkele mistbanken hangen. Ik begin mijn reis op de parkeerplaats van Fourneau van waaruit u het Perré-pad kunt bereiken. 

Ik loop langs de beek op het recent aangelegde pad. Een tapijt van dode bladeren rilt onder mijn voeten. Ik ontmoet een paar wandelaars. Verderop, de overblijfselen van een oven en een turbine een romantisch tintje aan het landschap.

De markup brengt me naar de voet van "La Manquel". Dit is de naam die de Chileense diplomaat heeft gegeven, Pablo Neruda, bij zijn huis toen hij daar in 1972 verhuisde. Waarom de dichter hier zijn intrek nam, hoeft niet te worden uitgezocht. De sluis, het washok, de Iton die rustig stroomt aan de voet van het bos van de Fourneau, bieden een landelijk beeld in alle seizoenen!

Ik sluit me aan bij de hoofdstraat van het dorp en ik vang een glimp op van het "oude kasteel" van de condé domein door de kale bomen van het park. Ik ga dan het Bois du Fourneau in. Het pad is in beide richtingen perfect gemarkeerd. Ik vervolg mijn reis zonder zorgen.

De wandeling wisselt tussen bossen en vlakten, gehuchten en boerderijen, plateaus en valleien.

Plots klinken geweerschoten in het bos. Ik zie borden die waarschuwen voor een lopende jacht. De avond ervoor las ik het eerste hoofdstuk van een roman waarin een vrouw dood wordt aangetroffen op een wandelpad. We gaan uit van een jachtongeval... Mijn hart gaat tekeer! Ik haast me. Ik begin te fluiten en neurie dan heel hard. Als ik iemand ontmoet, houden ze me voor gek! In het slechtste geval kan ik doen alsof ik het wild terugstuur naar jagers...

Ondanks deze vrees, word ik getroffen door de schoonheid van de plek. Het bos is versierd met duizend kleuren. Aangename geuren van kreupelhout parfumeren het pad. Met mos bedekte rotsen geven een vleugje groen aan het landschap. Het gezang van de vogels echoot het geluid van mijn voetstappen op het bladerkleed.

Verderop daal ik af naar de Iton om eroverheen te stappen en omhoog te gaan naar een klein gehucht. La Chesnaye en vervolgens het Haute Maison. Hier ben ik alweer terug in het centrum van Condé. De rit loopt op zijn einde.

Ik liep iets minder dan 1u30 op dit parcours van 6 km. Een stralende lucht maakte plaats voor grijsheid. Deze kleine wandeling was zeer aangenaam!

Naast het natuurlijke erfgoed biedt Condé regelmatig activiteiten aan in het Château de Condé, in het dorpshuis of in de gemeentelijke bibliotheek. De imposante Saint-Martin-kerk, die niet te missen is bij de ingang van het dorp, is ook elke dag open voor het publiek.